مطالب علمی

افزايش سرسام آور مصرف مواد مخدر در جهان و قاچاق روز افزون اين مواد پيامدهاي وحشتناکي خواهد داشت که مستقيما نسل جوان و بشريت را تهديد مي کند. گسترش شبکه قاچاق بين المللي و دام اعتياد، ميليون ها جوان را به فساد و کام مرگ مي کشاند و سوداگران مرگ را به ثروت و قدرت مي رساند. اعتياد يک مسئله بزرگ بهداشتي و بلايي اجتماعي و داراي جنبه هاي متعدد اقتصادي، سياسي، فرهنگي، رواني، اخلاقي و حقوقي است. از اين رو آگاهي خانواده ها درباره سرانجام نکبت بار اعتياد در پيشگيري و مهار آن کمکي موثر به  شمار مي آيد.اين بلاي خانمان سوز قدرت تفکر، خلاقيت، کوشش و سازندگي را از انسان به ويژه جوانان سلب مي کند و آن ها را در معرض انواع کارهاي خلاف در اجتماع و خانواده قرار مي دهد.اعتياد را در حقيقت بايد بلاي قرن بيستم و بيست ويکم دانست، بلائي که به خاطر افزايش سرطان گونه آن در ميان جوامع بشري و شکستن مرزهاي سني و محدوده هاي خانوادگي و اجتماعي به سرعت از تمام اقشار اجتماع قرباني گرفته و مي گيرد. با تمام سهولتي که در گرفتار شدن به دام اعتياد متصور است خلاص شدن از بند آن صدها برابر دشوارتر و به اعتقاد بعضي ها ناممکن است. ولي امروز متخصصان، پزشکان، روانشناسان و درمانگران بسياري در سراسر جهان در تلاش براي باز کردن بندهاي اعتياد از جسم و فکر و روح معتادان هستند و راه ها و روش هاي متعددي ابداع کرده اند، ولي پيچيدگي اين پديده و گستردگي آثار آن در جسم و ذهن معتاد بر دشواریهای درمان افزوده است. واقعيت اين است که مصرف مواد مخدر و گرفتارشدن افراد پير و جوان و نوجوان و زن و مرد کشور در دام اعتياد مسئله اي عادي و معمولي شده و هيچ ايراني نيست که در نزديکي خود با اين بحران حاد اجتماعي روبرو نباشد. سئوالي که در اين ميان به ذهن هر کسي خطور مي کند اضافه بر پرسش جدي درباره چگونگي ورود اين هجم بسيار زياد مواد مخدر به کشور، اين است که چرا هيچ کس در پي يافتن دليل اصلي مصرف اين مقدار مواد در کشور نيست و اينکه چرا اين تعداد از ايرانيان دلبسته مواد تخديري شده اند. به نظر مي رسد براي مبارزه و مقابله جدي با مسئله مواد مخدر بايد با استفاده از تجربيات ديگر کشورها و به کارگيري نظريات روانشناسان و جامعه شناسان در کنار برنامه هاي سخت افزاري مانند برخورد و زندان بايد ريشه ها و علل اين بحران خطرناک و بنيان کن را که در حال نابودي سرمايه هاي کشور است، پيش از آنکه به مرحله غير قابل برگشت برسد را شناسايي کرد و از بين برد.اگر چه همين حالا و با شرايط موجود هم برخي کارشناسان بر اين باورند که بحران اعتياد جامعه ايراني به وضعيت غير قابل برگشت رسيده است و در اين باره معتقدند مسئولان يا نمي خواهند اين موضوع را باور کنند يا از بيان آن واهمه دارند.

پيشگيري

 مهمترين استراتژهاي پيشگيري از اعتياد كه درجهان از آنها استفاده مي‌شود عبارتند از :

 استراتژيهاي فوق در قالب فعاليت‌هاي زير مورد بحث قرار مي‌گيرند:

                                                                                        به امید در هم شکستن هرچه زودتر اهریمن اعتیاد